فهرست مقاله
آببندی تیغه های برش
آببندی تیغه های برش عبارتست از مجوعه کارهایی که جهت نفوذ سنبه و ماتریس قالبهای برش و پانچ در داخل هم ، برای عمل برش انجام می شود که این نفوذ بایستی بدون درگیری بوده و قطعه مورد نظر بدون پلیسه و تغییر فرم باشد.
برای رفع در گیری بین سنبه و ماتریس بایستی پس از نفوذ ، اقدام به جاافتادگی کنیم که این کار از طریق رنگ کردن با ماژیک و یا جوهر و حرکت نفوذی سنبه و ماتریس در داخل هم صورت می گیرد
پس از نفوذ و جداسازی قالب چه کار هایی انجام می دهیم
مناطقی را که رنگ پاک شده است ، با سنگ فرکانس رفع می کنیم و تا زمانیکه رنگ بدون آسیب بماند ، این کار را ادامه می دهیم و این رفع در گیریها در کند شدن و شکستن تیغه های لبه برش بسیار موثر است چون دو لبه برش بدون ساییدگی از کنار هم عبور کرده و عمل برش صورت می گیرد.
کار های لازم برای بدست آوردن یک قطعه بدون پلیسه
برای این کار بایستی بدون سنبه و ماتریس کلرنس لازم را ایجاد کنیم و همچنین کلرنس بیش از حد مجاز نیز باعث پلیسه در قطعه می گردد و کلرنس مجاز بسته به جنس و ضخامت ورق می باشد.
در قطعات حساس که اندازه آنها مهم است ، ایجاد این کلرنس بر روی سنبه و ماتریس اهمیت دارد زیرا اگر برعکس صورت گیرد قطعه از اندازه اصلی و مجاز خارج می گردد . بطور کلی در صورتیکه سوراخ و یا محل برش سنبه مهم باشد کلرنس را روی ماتریس اعمال می کنیم و سنبه را به اندازه خواسته شده می سازیم .
ماتریس به اندازه کلرنس بزرگتر از سنبه ساخته می شود و اگر قطعه برش خورده درون ماتریس بلانک برای مهم باشد ، ماتریس را به اندازه خواسته شده ساخته و به سنبه کلرنس می دهیم. ( سنبه به اندازه کلرنس کوچکتر از ماتریس ساخته می شود.)
در هنگام ایجاد کلرنس بایستی دقت شود که این مقدار لقی بیش از حد مجاز نباشد چون در این صورت قطعه به جای برش خوردن در حالت کشیده قطع می شود و پلیسه ایجاد می گردد.
در صورتیکه پلیسه ایجاد شده به حالت یکنواخت و سایشی بوده و مقطع برش خورده براق و ساییده شده باشد ، پلیسه بخاطر کم بودن کلرنس است در غیر اینصورت پلیسه بخاطر لقی بیش از حد سنبه و ماتریس می باشد که این فضای اضافی با عملیاتی نظیر جوشکاری و یا جلو کشیدن یکی از لبه ها در صورت امکان رفع می گردد.(در موارد خیلی ضروری و بعلت نداشت زمان در حین تولید ، می توان از روش حرارت دادن و چکش کاری یکی از لبه ها نیز استفاده کرد که این کار صحیح نمی باشد و برای رفع موقتی در مواقع خاص توصیه می شود.)
اصولا” طبق تئوری برش برای بدست آوردن یک قطعه بسیار عالی بایستی 1/3t ضخامت ورق بریده شود و 2/3t مابقی در اثر اعمال نیروی برش قطع گردد. به همین دلیل است که سطح مقطع برش خورده در 1/3t شفاف و در مابقی مات می باشد.
برای بدست آوردن یک قطعه بدون تغییر فرم ، ابتدا بایستی مستر و الگوی اصلی که معمولا” سنبه بوده و در روی کفشک پایین است را در اطراف ناحیه برش کاملا” با قطعه عمل ماقبل ، آببندی سطحی و فرم نموده و سپس اقدام به آببندی تیغه های برش (لبه برش) می نماییم .
برای اینکه آببندی سطحی مستر آسیب نبیند و کمتر احتیاج به ترمیم داشته باشد بایستی همیشه لبه های برش سنبه ، سخت تر از ماتریس با شد.
همچنین می توان آسیب دیدگی لبه های ماتریس را با سنگ زدن و کم کردن ارتفاع برطرف نمود زیرا برروی ضایعات تغییر فرم ایجاد خواهد شد و این مهم نمی باشد ، ولی می توان لبه های پریده سنبه را با سنگ زدن اصلاح کرد زیرا بعد از سنگ زدن ، بر روی قطعه نیز تغییر فرم خواهیم داشت که صحیح نبوده و حتما” بایستی مرمت شده و آببندی سطحی گردد و سپس از لحاظ لبه برش آببندی گردد. تیز کردن سنبه و یا مستر باعث تغییر فرم قطعه نیز می گردد و بنابراین تیز کردن مستر فقط به مقدار بسیار کم در حد سنگ دستی زدن ( دهم میلیمتر ) مجاز است ولی می توان ماتریس را به
اندازه أی که ممکن باشد تیز نمود بشرط آنکه لبه برش حذف نشود.
